ความจริงมีหลายเรื่องที่จะพูดแต่ไม่ได้พูด
และบางครั้งก็ลืมไปแล้ว
เอาเรื่องที่จำได้ก่อนก็แล้วกัน
สมัยก่อนนั้น
นางวิสาขา ได้บรรลุโสดาบันเมื่ออายุ ๗ ขวบ
ครั้นพออายุสควรแต่งงาน
ก็ได้แต่งงาน
แต่เป็นการแต่งเข้าตระกูลมิจฉาทิฐิ
ก่อนออกเรือน
ธนญชัยเศรษฐีผู้เป็นพ่อ
ก็เรียกลูกสาวมาให้โอวาท
ซึ่งการนี้
ฝ่ายทางพ่อสามีก็บังเอิญแอบได้ยินด้วย
โอวาทของเศรษฐีนั้น
ต้องเป็นโอวาทที่ดีงามสำคัญและเป็นมูลมรดกอย่างหนึ่งแน่ ๆ
ไม่งั้นก็คงไม่เอามาสอนลูกในเวลาสำคัญเช่นนี้
มันต้องเป็นเคล็ดลับอย่างหนึ่งหรือหลายอย่าง
ที่ทำให้มีความรุ่งเรือง
เพราะผู้ได้ชื่อว่าเป็นเศรษฐีก็ย่อมมีความคิดแบบเศรษฐี
และมันต้องเป็นภูมิปัญญาอย่างหนึ่ง
ที่คนธรรมดาย่อมไม่รู้
เพราะถ้ารู้ก็คงเป็นเศรษฐีเหมือนเขาไปแล้ว
แต่มันก็ดีอย่างหนึ่งว่า
เรื่องนี้ถูกเล่าขานต่อมา
จึงได้เรามีโอกาสสดับรับฟังบ้าง
โอวาทของเศรษฐีที่ให้แก่ลูกสาวนั้นมีสิบข้อ
ความว่า
ไฟในอย่านำออก ๑
ไฟนอกอย่านำเข้า ๑
ควรให้แก่ผู้ที่ให้ ๑
ไม่ควรให้แก่ผู้ที่ไม่ให้ ๑
ควรให้แก่ผู้ที่ให้และไม่ให้ ๑
พึงนั่งให้เป็นสุข ๑
พึงนอนให้เป็นสุข ๑
พึงบริโภคให้เป็นสุข ๑
ควรบูชาไฟ ๑
ควรบูชาเทวดาภายใน ๑
ฝ่ายพ่อสามีที่แอบฟังอยู่
ได้ยินแล้วมึนตึ้บ
ต้องมาถามกับนางวิสาขาเมื่อครั้งแต่งงานเสร็จแล้ว
ความจริงมันก็น่าสงสัยอยู่ไม่น้อย
เพราะแต่ละข้อดูมีเงื่อนงำอย่างไรไม่รู้
ธนญชัยเศรษฐีจะบอกอุบายให้ลูกสาวมาล้างผลาญตระกูลตนหรือเปล่าก็ไม่ทราบ
เรื่องอย่างนี้ถ้าเราได้ยินได้ฟัง
โดยที่ยังไม่รู้ความหมายที่นางวิสาขากล่าวแก้แล้ว
เราจะเข้าใจว่าอย่างไร
มันก็น่าสงสัยอยู่
๑๐ ข้อที่เศรษฐีสอนลูกสาวก่อนออกเรือน
ยังใช้ได้อยู่หรือเปล่าในปัจจุบัน
อันนี้ก็น่าสนใจอีก
เพราะเราอย่าลืมว่า
นี่เป็นมูลมรดกของเศรษฐี
และเราต้องไม่ลืมว่า
นางวิสาขานั้นไม่ใช่คนธรรมดา
แต่เป็นอริยบุคคลชั้นโสดาบัน
ซ้ำยังบรรลุธรรมตั้งแต่ ๗ ขวบ
ย่อมมีปัญญาแยบคายกว่าปุถุชนมาก
ลองเทียบเล่น ๆ กับคนทั่วไปก็ได้
ว่าอายุ ๗ ขวบนั้น
รู้เรื่องรู้ราวธรรมะมากน้อยเท่าไหร่อย่างไร
พุทธังกุโร
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๖
